Jak się wydaje, żyjemy dziś w świecie spełnionej obietnicy fotografii, obietnicy pierwszego prawdziwie demokratycznego medium. Czyż kiedykolwiek dotąd mogliśmy powiedzieć, że dosłownie każdy ma dostęp do aparatu, ba, że dosłownie każdy fotografuje? Wygląda na to, że chwytanie świata i jego sensów w geście fotograficznym jest co najmniej równie powszechne, jak czynienie tego w żywym słowie bądź piśmie. W tym sensie ostatecznie nastała utopia uniwersum fotograficznego.

Jednocześnie – jeśli ktoś ma ambicje uczynienia gestu obrazowania, świadomego bądź świadomie artystycznego – fotografowanie może wydać się dziś nieskończenie trudne. Czy, i na jakich zasadach można dziś w fotografii zarejestrować bądź też stworzyć obraz, który będzie miał jakiś ciężar, jakieś znaczenie? Czy jest w tym wszystkim miejsce na improwizację, spontaniczność, na opisane przez Johna Szarkowskiego „oko fotografa”? Co więcej, czy te rodzaje nastrojenia nie są skażone naiwnością? Co znaczy, być dziś fotografem świadomym? Wokół tych tematów będzie się kręciła dyskusja…

Bownik

(ur. 1977) jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny). Do najbardziej znanych cykli prac artysty należą: „Gamers”, „E-Słodowy”, „Koleżanki i Koledzy”, „Disassembly”. Prace Bownika były pokazywane m.in. na wystawach zbiorowych: „Lucim żyje” w CSW Toruń w 2009 r. ( z Marceliną Gunią) oraz Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2014 r. Ostatnie indywidualne wystawy to „Każda imitacja zawodzi” w Galerii Starter (2013 ), „Urna” w Bibliotece Narodowej w Pałacu Krasińskich (2014) oraz „Kryształ po szyję” w Galerii Foksal (2014). Artystyczna książka „Disassembly” została nominowany do Kassel Photobook Award 2014. Prace artysty znajdują się w m. in. w kolekcji  Huis Marseille – Museum voor fotografie w Amsterdamie, Fundacji Sztuki Polskiej ING oraz zbiorach Biblioteki Narodowej.

Witek Orski

(ur. 1985). Doktorant w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Wykładowca Akademii Fotografii w Warszawie. W swojej praktyce artystycznej, realizacjach kuratorskich i badaniach naukowych zajmuje się głównie fotografią. Jego prace były prezentowane w ramach wystaw indywidualnych: w 2012 roku - "Wulgarne" oraz w 2014 roku - "Ćwiecenie", obydwie w galerii Czułość w Warszawie, a także na wystawach grupowych za granicą: w Tokio, Paryżu i Budapeszcie oraz w Polsce m.in. w ramach wystawy „Co widać? Polska sztuka dzisiaj” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

Błażej Pindor

(ur. 1973) jest projektantem graficznym i fotografem. Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej oraz fotografię na FAMU w Pradze (dyplom 2002). W latach 2005–2008 współtwórca magazynu „Piktogram”. Jest autorem projektów książek i katalogów wystaw dla takich instytucji jak Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Fundacja Galerii Foksal, Van Abbemuseum czy Narodowy Instytut Audiowizualny. Jego fotografie publikowane były w polskich i zagranicznych czasopismach architektonicznych (Architektura-Murator, Deutsche Bauzeitung) oraz pokazywane na wystawach: „Synchronizacja 2012: Chwała Miasta" (fundacja Bęc Zmiana, 2012) oraz „Warszawa w Budowie 5: Zawód architekt" w Muzeum Historii Warszawy i „Zdjęcie Miasta" w Nowym Teatrze (obie 2013). W 2014 roku zrealizował kilka projektów fotograficznych poświęconych modernistycznym tradycjom polskiej architektury i dizajnu, m.in. „Rewizyta u Romualda Gutta” (romualdgutt.net), „Obiekty i pozy” (w ramach Projektu Otwock 2014) oraz „Pałac LX".