Prof. Mierzej

Jerzy Mierzejewski

Odbierał ówczesnej Filmówce wymiar szkoły zawodowej a wnosił ducha wielkiej sztuki, sztuki uniwersalniej, która nie jest tylko filmem a jest sztuką w ogóle. (Krzysztof Zanussi)

Uczył nas, że kontakt z odbiorcą trzeba nawiązywać przytomnie, logicznie i - co jest ważne - elegancko. (Janusz Majewski)

Rozmawialiśmy dużo o bieli. Ja biel widziałem jako problem światła, a on biel rozumiał bardziej transcendentalnie. (Mieczysław Lewandowski)

Największym wsparciem jakiego doznałem od Profesora była jego akceptacja. Nie cofaj się, nie upodabniaj się do innych, nie warto. Nie przejmuj się, że odstajesz. (Krzysztof Zanussi)

Ośmielał, że mogę zrobić błąd, wygłupić się bo takie jest życie. Był mini konfesjonałem do którego można z mini spowiedzią przyjść i nie zostać wyśmianym, odrzuconym. (Janusz Zaorski)

Chciał by studenci doszli do „własnego spojrzenia na świat”- bez reguł i sposobów. Wywoływał poczucie: „stoisz na otwartym placu i nikt nie pcha cię w żadną ulice”. ( Jerzy Wójcik)

Rozmowy z nim nas napędzały(…). Ukształtował mnie jako człowieka. (Daniel Szczechura)

Wyrazista przystojna twarz o rycerskim profilu, siwowłosy, trzymał się prosto, przenikliwy , mocny głos, miał w sobie wyrazistość ale i stronę liryczną, potrafił zachwycić się chwilą, światłem, przedmiotem. (Krzysztof Zanussi)

Wkraczał do rektoratu jak burza. Ze sobą miał zawsze czarny parasol i tłukł tym parasolem w te nasze przepiękne pałacowe parkiety. (Sabina Kubik)

Był człowiekiem otwartym, bezpośrednim, opiekował się ludźmi, biednym studentom kupował spodnie. (Sabina Kubik)

Nie stwarzał dystansu, należał do „luzaków”. (Andrzej Titkow)

Dziesiątki ludzi poznałem w swoim życiu, w zawodzie, a on był jednym z najważniejszych i najcenniejszych. (Janusz Majewski)

Wystawa malarstwa Jerzego Mierzejewskiego, zorganizowana została z okazji jubileuszu 70.lecia Szkoły Filmowej w Łodzi.

Jerzy Mierzejewski (1917 Kraków - 2012 Warszawa)
Urodzony  w 1917 roku w Krakowie jako drugi syn wybitnego malarza okresu międzywojennego – Jacka Mierzejewskiego . W latach 1937-39 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni prof. Mieczysława Kotarbińskiego. W latach 1944-46 uczestniczył w organizacji i pierwszych wystawach Związku Polskich Artystów Plastyków, w latach 1954-60 był prezesem sekcji malarskiej Związku w Warszawie. W 1950 roku Jerzy Mierzejewski podjął pracę w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, wykładał rysunek, a następnie zagadnienia plastyki w filmie. Pełnił funkcję dziekana Wydziału Operatorskiego, później dziekana Wydziału Reżyserii, a w latach 1974–1975 prorektora. Był autorem podręcznika „Zagadnienia plastyki w filmie”. W 1976 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1990 profesorem zwyczajnym. Przez długi czas przebywał za granicą, wiele wystawiał w Stanach Zjednoczonych, Holandii, Belgii, Niemczech, między innymi na wystawie "The Selective Eye" w Grown Tower Gallery w Los Angeles (1970), gdzie obok prac J. Mierzejewskiego eksponowane były dzieła Picassa, Chagalla, Braque'a. Pod koniec lat 80. artysta powrócił na stałe do Polski. W 1997 był laureatem Nagrody im. J. Cybisa. W 2004 roku w Muzeum Narodowym w Warszawie odbyła się duża wystawa Mierzejewskich - Jerzego, jego brata, Andrzeja oraz ich ojca, Jacka. W 2006 roku Jerzy Mierzejewski otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa PWSFTviT w Łodzi.
 

Autoportret w pracowni (1998-2000)

Mój brat (1983-84)

Drugie śniadanie (1998)


fot. Krzysztof Heyke